(andri kur)

xciii

þriðjudagur, 11. desember
hananú, þá er víst komið að síðustu myndinni að sinni. ástæða þess er afar einföld: næstkomandi sunnudag held ég enn á ný á vit ævintýranna til íslands. ég vona innilega að einhverjum kunni að finnast slíkt tilhlökkunarvert. en þrátt fyrir að ég gangi að slíku sem vissu, þá þykist ég samt vita að fáum finnist eins ofboðslega mikið til þess koma og mér: ég hef aldrei hlakkað jafn hræðilega til þess að koma heim og einmitt núna.

en hvað um það, mynd vikunnar er áframhald af ættjarðaróð undanfarna vikna. myndin að þessu sinni er einnig úr þjóðgarðinum við skaftafell. þessi mynd er tekin af skaftafellsheiði til austurs í þeirri birtu sem mér finnst hvað íslenskust. á myndinni má sjá skaftafellsjökul og svínafellsjökul. þeirra á milli er hafrafell með sína alræmdu efrimenn, fremrimenn og illukletta. á bak við svinafellsjökul má sjá svínafellsheiði, þar sem skarðatindur gnæfir hæðst og skyggir ásamt stöku skýji á hvannadalskamb. ögn ofar í skýjunum leynist svo dyrhamar og hvannadalshnjúkur. en eins og allir vita, þá er umræddur hvannadalshnjúkur hæðsta fjall hins íslenska heimsveldis.

allavega, þetta er kveðjustund að sinni. svona að lokum vil ég því óska öllum gleðilegra jóla og alls hins besta. takk fyrir allt.